BENÝM
Yüreðim karanlýklarda ruhum darda
Dostlarým vefasýz umutlarým kesik
Tükendi gitti beyhude soldu gençliðim
Ýkiyüzlü insanlarla halim zorda benim
Kýrýldý tutunduðum dallar kurudu gitti
Yaz baharýnda soldu gonca güllerim
Ne yârden vefa gördüm ne dosttan
Sevdamý taþtan taþa vurdular benim
Yýkýlýr hayallerim akar gözümden yaþlar
Kurur düþlerim uykularým çýldýrýr
Bükülür boynum solgundur yüzüm
Iþýðým söndü karardý dünyam benim
Nerde bel baðlayýp dost bildiklerim
Bir bir terk ettiler bitince verdiklerim
Kýrdýlar dalýmý soldurdular gülümü
Sebebim oldu vefasýz dostlar benim
Hüsamettin Ünal
15.12.2010. Elbistan