Ben sarmaþýklarý hiç koklamam Ve papatyalarý Çünkü size benzeyen her þey Ölüyor.
II.
Biliyor musun? Eðer her harfin bir kokusu olsaydý Ben içinden resim çýkan mentollü sakýzlarýn Ve limon kabuðunu ýsýtan sýcacýk ýhlamurlarýn adýný söylerdim. Anne… Benim hala biraz ellerim Birazcýk da gözlerim var.
III.
Perde aralýklarýndan Ve balkona çýkan kadýnlardan çok korkuyorum.
IV.
Bana dokunma. Ellerine inanmadýðým hiçbir kadýnýn Gözlerine bakmayacaðým ! Ölü bir çiçeðin yapraðýný okþayarak Þöyle dedim: Cennete gidersen O’nu öp.
V.
Sen çorbayý karýþtýrýrken gözyaþlarýn içine düþerdi. Yüzünü saklayýp çorba karýþtýrmaya devam eden her kadýn Annedir.
VI.
Biliyor musun? Bugün kendime hazýr domates çorbalarýndan…
VII.
Hepsini döktüm.
Çok aðladým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Önder Kızılkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.