istanbul gibi
“bir varsýn bir kaybolup gidiyorsun
sen bana ayný istanbul gibisin
sevdiðime bin piþman ediyorsun
sen bana ayný istanbul gibisin
þehir trafiði gibisin yorucu
sürekli kaybolmuþ adres sorucu
tezgahta yalan satan bir doðrucu
sen bana ayný istanbul gibisin
her yerini bilsem de yabancýsýn
sanki ben yolcuyum da sen hancýsýn
gerçeði haykýran bir yalancýsýn
sen bana ayný istanbul gibisin
sensiz olmadýðýný biliyorum
uzaða gitsem geri geliyorum
seninle yavaþ yavaþ ölüyorum
sen bana ayný istanbul gibisin
seninle ben her gün çoðalýyorum
seni keþfettikçe kayboluyorum
derin nefes alýp boðuluyorum
sen bana ayný istanbul gibisin
seninle köprüleri atmalýyým
köprüden aþaðý atlamalýyým
köpeklerle sokakta yatmalýyým
sen bana ayný istanbul gibisin
sana þiir yazdým belki hüzün var
bana verilmiþ dönülmez sözün var
aklýmda o gülen güzel yüzün var
sen bana ayný istanbul gibisin
sen bala bulanýp sunulan zehir
okyanuslara ulaþan bir nehir
ömrümü aldý yaþadýðým þehir
sen bana ayný istanbul gibisin… 28.04.2011
bayram eser
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.