Ölüm İnsan Ayırmaz
Aðayým paþayým diye yerinme,
Üç günlük dünyada sahte görünme,
Ýyi düþün varlýðýnan arýnma,
Ne yazýk ki ölüm insan ayýrmaz.
Türlü yalan yanlýþ dallara konma,
Dünyada kendini birþeymiþ sanma,
Sýkýþýnca azraile dert yanma,
Ne yazýk ki ölüm insaný ayýrmaz.
Dürüstlüktür insanlýktýr baþ tacým,
Her zaman her yerde hakka muhtacým,
Amca dayý, hala kardeþim bacým,
Ne yazýk ki ölüm insaný ayýrmaz.
Kimler geldi kimler geçti bilirsen,
Ýnsan isen bunu örnek alýrsan,
Ömür biter hiç þaþýrma ölürsen,
Ne yazýk ki ölüm insaný ayýrmaz.
Paran pulun malýn mükün hep boþa,
Zengin fakir ayný bak sen þu iþe,
Ýstersen kendini vur taþtan taþa,
Ne yazýk ki ölüm insaný ayýrmaz.
Gitti niceleri geri gelmedi,
Zannetmeki aða paþa ölmedi,
Cahil olan sade bunu bilmedi,
Ne yazýk ki ölüm insaný ayýrmaz.
Dünyada ölümün çaresi yoktur,
Ecel gelir ölüm herkese haktýr,
Veysel beni üzen sade günahtýr,
Unutma ki ölüm insaný ayýrmaz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.