Hesabýma göre , tümü ölüydü Ateþ böceklerinin ;
Biz yaþlardakilerin , babalarýnýn hepsi yaþýyordu,
Ýlk; ateþ böcekleriyle gördüm seni ,
Hep beraber , Öksüz kaldýk ..!
Seni , Burnumun direðinde saklýyordum ; kýrýldý .
Küçük ve kör dünyamda saklýydýn ,
Açýða çýkýverdi , özleminin þehveti ;
Öksüzlüðe dair , Senimi ; Kendimimi düþünsem ..?
Týpký ; Tatlýsu’da bir balýk gibi ,
Kayýverdin avuçlarýmýn içerisinden ,
Ölüm gibi aslýnda ama, Ölüm degil .
Birde aþk’tan yana , Öksüz kaldým ..!
Tek kiþilik tulum’a , Ýki kiþi bu özlem ;
Özlemden öte , Yüzsüz bir hüzün ,
Biz; Birimiz diðerine , yaþarken Öksüz kaldýk .!
Hesabýma göre ; Tek suçlu , Ateþ böcekleri ..!
MMÇ’ye
Ankara, 29.Nisan.’2011 00.05
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.