Yine aldým elime hasret kokan defterimi, Yazýyorum aþk damlayan kalemimle dizeleri, Gece yarýsýný epey gemiþ, Camdan içeri süzülüp giren karanlýktan belli...
Gözyaþlarým ýslatýyor kelimeleri, Çaðýrýyor sessizliðim mahkum olmuþ bedenleri, Ve bi o kadar masum gülüþleri, Radyo’da çalan þarký bile kederli...
Sözcüklere kýsýlýp kalmak yeterli mi, Yoksa saçmalýðýn ta kendisi mi , Bilmem belki aþkýn kaderi, Beki de sensizliðiN gerçeði...
Sosyal Medyada Paylaşın:
oguzhn_06 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.