Uyanık
Ýki uyanýk var kendi çapýnda,
Ötekisi üç kaðýtçý tipinde,
çýkar için köle olur kapýnda,
Þeytandan nasibini alýr uyanýk.
Ýçten hesat herþeyine göz koyar,
Atýlkan sinsidir herþeyi duyar,
Fýrsat bekler fýrsat gününü sayar,
Sonunda fýrsatý bulur uyanýk.
Uyanýk var uyanýktan uyanýk,
Ýçinden þeytanca dostluða yanýk,
Basarsan baðrýna edersen konuk,
Þeytanýn þeytaný kuldu uyanýk.
Kendi çýkarýný etmez göz ardý,
Gizli düþman garip baþlarýn derdi,
Yanar döner dondan donlara girdi,
Kendini böyle mutlu kýldý uyanýk.
Babamda olsa uyanýðý tanýmam,
Kul hakký izinsiz lokmayý yemem,
Uyanýklar zanneder herþeyim tamam,
Sonunda çaresiz kalýr uyanýk.
Söylerim fanidir boþtur bu dünya,
Yaþam efsanesi geçici rüya,
Ýnsanca dürüstçe yaþamak gaye,
Anlamaz nefsine kuldu uyanýk.
El uzatma razýlýksýz harama,
Veysel der ki;Gerek yoktur yoruma,
Haksýzca haksýzlýk gider zoruma,
Nedeyim sonrada ölür uyanýk.
Veysel Þimþek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.