Gülün rengi ateþtir ýsýtmaz, ancak can yakar.
Gül bülbüle, bülbül güle, ateþe kim bakar?
Gül esintisi, bülbülün özüne yangýn saçar.
Gül güzel kokar, bülbül aðlar, ateþ kimden çýkar?
Gülün kokusu gelir, canlar caný Muhammed (sav)den
Müminlerin neþesi, o Ahmede muhabbetten
Bülbülün nefesi, esip gelen bir garip gülden
Yanýk öten bülbül, piþer sýrlý aþk ateþinden
Þefaat dileriz, binlerce salavat o güle
Davet edip hakka, miracý Rabbe olan güle
Hasan ile Hüseyni, doymadan koklayan güle
Allahýn habibi, mücrimlerin Þefii o güle.
Bizim can gülümüz her an terütaze güldür.
Her dem açýlýp ebediyen hiç solmayan güldür.
O Kainatta baþka benzeri olmayan güldür.
Sýratý müstakim yolunda, rehber olan güldür.
Gelin candan sadýk ümmet olalým biz o güle.
Peygamber aðacýndaki son gonca güle.
Varýmýz yoðumuz canýmýz kurban o son güle.
Onsekizbin alem hep birden hayrandýr o güle
Ateþ, aslý iblisin , Âdeme secde etmeyen
Kibre kapýlýp da, Rabbine karþý isyan eden
EY gül, bülbül, ateþ ve yoktan her þeyi var eden
Ömrümüz geçsin, sen ve gülüne itaat ederekten
zaravi (Kamil Kaya)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.