Gittiðim zaman bu diyardan Benim can dostlarým Yokluðumdan üzülüpde Aðlamayýn ardýmdan
Adem oðlu ya bu Ölümsüzleþiverir Belki adým kalýr Benden sonra
Bir rüyadan Uyanýrýz iþte Bir daha görmemek üzre
Bir tabloda resmedilirken yaþantým Ortaya çýkar acý gerçekler Ordaki tokluðumuz Bir kuru ekmek Bir damla su deðildir artýk
Orda binlerce garip Yüz yuyan elleri ister Benim gibi binlece günahkar Amin diyen dilleri bekler
Bir hasat zamanýnda Ayrýlýrýz dostlarým Kanatlarýnýn altýna girebileceðin Ne bir anne bulabilirsin Göðsüne yaslanabileceðin Nede bir baba Ýnsan kendi nefsiyle çekilmiþken hesaba
Sona varýþýdýr yolculuðumuzun Diz baðlarýnýn çözüldüðünde bile Kýrmýzý bir çizgi üzerinde Düðümlüdür ilmekler Bir zaman fýrtýna gibi esen kükremiþler O gün geldiðinde emekler
Sona vardýðýnda gözlerim Ya aðlar Yada güler
Recep Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Recep özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.