ölüler büyür mü..

ilk defa
henüz on yaþýndayken
annemin
soðumuþ yüzünde gördüm
ölümü...

gözlerimle
gördüm..
bir yanýlsama
bir karabasan
deðildi..
düpedüz ölümdü..

bahara
düþer gibi
düþmüþtü
otuz beþindeki
bir yüreðin
pembeden
beyaza geçmiþ
yanaðýna...
ölüm.

kýr çiçekleri
toplar gibi
imame kadýn
topladý
bütün düþlerimi
annemin bedeninden..
ve
yakasýz
gömlekle
paketledi
sýkýca...


bir daha
hiç ölü görmedim..
yalandan
deðil belki
icabý budur diye
aðladým
taziyelerde...
icabý budur diye
rahmet diledim
gidenlere..

þimdi..
çok ötelerdeyim
o yýllardan
her neyle
kazýnmýþsa
o gün belleðime...

gözümün
kýyýsýnda
asýlý durur
hala
teni
yeni soðumuþ ölü..

ilk defa
henüz on yaþýndayken
annemin
soðumuþ yüzünde gördüm
ölümü...


27/04/2011
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: