Gönül baðýmda güller,açýp da solmayacak
Ayrýldýysa bu yollar, yola gidemiyorum
Sanma ki yüreðine, kahýrlar dolmayacak
Yüreðimde kanayan,derdi satamýyorum
Yalancý sözlerine,saklan takýlý kalýp
Karþýnda tükendim de,sabrým tutamýyorum
Gýybetler fenerinde,sönmüþ asýlý durup
Geceler sabah olmaz,dertten yatamýyorum
Ýçim kor gibi yandý,için için sýzladý
Dile düþtün aþikâr,bir sustu bir gizlendi
Kalbimdeki tohumlar,nefretle filizlendi
Bedenim yorgun artýk,cenke yetemiyorum
Hüzünler bulutlardan,süzülüp gelsin hale
Sensiz yaþarým özgür,hayat akýnca zevkle
Bahçemde açsýn boy boy,gül,zambak,sümbül,lâle
Fýrsatsýz konuþtukça,susup bitemiyorum
Ben derim huyun batsýn,sende var binbir oyun
Artýk yeter be melûm,kurusun sopun soyun
Sözlerimi iyi duy,artýk deðilim koyun
Sorup eziyet etme,çýkýp gidemiyorum
TÜLAY*ASLAN POLAT
hale; özellikle ay’ý çevreleyen ýþýk halkasý, ayla, aðýl.
(sevgi, saygý vb. için) halka, taç.
SEÇÝCÝ KURULA ÞÝÝRÝMÝ BÖCEÐE LAYIK GÖRDÜÐÜ ÝÇÝN ÞÜKRANLARIMI ARZ EDERÝM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.