CEMRE

Güvercinlerin doðduðu
Yerde geceye serpilen gri
Ve kýrmýzý,
Kartallarýn uçtuðu
Yere götürürdü
Yüreklerimizi

Hiçbir
Renk daha anlamlý deðil
Terinin eksikliði
Ve hiçbir sabah
Tazeleþtirmiyor tenimi.

Ne kolay
Geceye býrakmak bedeni
Ne zor yitirilmemiþ
Bir yarýna koþmak
Ne dayanýlmaz
Sensizlik örneði

Cemrenin pastoral izi
Dallar tomurcuða hareketlendi
Yeþile dönüyor toprak
Nefesim daha bir sýcak
Aþk kapýda beklemekte bizi.

7 MART 2005, BURDUR

Sosyal Medyada Paylaşın: