Bu koca þehrin ücra bir köþesinde bir ocak söndü, yanmamak üzere bir daha, o birisi tanýdýk, o birisi iþ arkadaþý, o birisi baba, o birisi aile, þimdi olmayan. Bu þehrin akþamlarýndan bir akþam, hayallerini yatýrdýlar gecenin koynuna, ama o gece, masum degildi, o gece, pusuya yatmýþ bir kalleþti, akþam üzeri uðurlamýþlardý dostlarý, öylece uzanmýþlardý ortalýða, saga sola,sere serpe, bir baca zehrini kusuyordu odaya sinsice, ince bir zehir soludular sabaha kadar deliksizce, uyanamadýlar yeni bir güne, gün öglendi, farkedildiler, oysa evin, sönmeyen lambalarý, avazý çýktýðýnca baðýran televizyon imdat diyordu, kimse duymuyordu, ancak, kimisi için artýk çok geçti, hayat, avuçlarýnýn arasýndan kayýp gitmiþti, bir ana,iki yavru hayata veda ederkan, bir baba ve bir oðul yenik düþmemek için ölüme, direndiler, direniyorlar, hayata tutunmalarý, yaþamý kazanmalarý temel dilegimiz. Her þeye raðmen hayat güzel, yaþamak güzel, nefes almak herþeyden güzel, birde yaþanmasa bu acýlar.....
NOT:Bu þiiri talihsiz bir kaza sonucu aile üyelerini kaybeden mesai arkadaþým Recep APTÝOÐLU anýsýna yazdým,kendisi ve oðlu hala hayatta kalma mücadelesine devam etmekteler.Kaybettigi yakýnlarýna allahtan rahmet ve kendilerine de acil þifalar diliyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.