Elinde kalemi, nöbetteydi bir adam Yalnýzlýk þiiri yazacaktý o gece Saatler tik tak vaktindeydi Masanýn üstünde bir bardak Ýçinde gözyaþlarý dolu/su keder Günlerdir uykusuzluk çekiyordu Tek sýðýnaðý defteriydi Bahçede güller dikenlerini döküyordu O, görmüyordu Hanidir içmiyordu çok sevdiði kahveden Martýlarla bile görüþmüyordu, selamý sabahý kesmiþti Kýrgýndý herkese, kendine olduðu kadar Son günlerde kalbine dahi uðramýyordu Yazdýðý þiir bitince baþýný kaldýrýp gökyüzüne baktý Bir tek yýldýz bile yoktu O zaman anladý ki Yeryüzünde kendisi Gökyüzünde ay Ýkisi de yalnýz adamdýlar…
Nurcan TALAY 24.04.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülserçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.