GÖNÜL YARASI

Sýkýntýlý bir günün sonunda
Umutsuz düþüncelerimle aklýmda
Yürüdüðüm tenha sokakta
Boþ gözlerle etrafa bakýp
Kaybettiðim geçmiþimin izini aramaktayým
Ve sýkýþtýðým duvarlarýn arasýnda ezilmekteyim
Sanki hepsi ayaklanmýþ üstüme yürümekte
Neden neden diyorum içimden
Dudaklarým ufaktan bir mýrýldanma içinde
Belki de etrafýmdaki insanlar beni seyredip
Bu deli kendi kendine ne konuþuyor demekte
Çünkü haklýlar görüntüm öyle nede olsa
Üstümde yýrtýk paramparça elbiseler
Ayný bedenimin derinliklerindeki kalbim gibi
O da paramparça
Saçým sakalým birbirine karýþmýþ
En son býçak ne zaman yüzüme
En son makas ne zaman saçýma
Deðdiðini unutacak kadar çok
Ama onu unutamayacak kadar
Az bir zaman geçti
Aslýnda zaman geçmekteydi
Ama benim için vasfýný yitirmiþti.
Çünkü benim dünyamda zaman yoktu
O vardý sadece
Ýki elim vardý bana ait
Birinde resmi
Birinde yýkýlan hayallerim vardý
Ýkisi de doluydu
Onun için yemek yemeye fazla elim yoktu
Zaten yemek yememede gerek yoktu
Çünkü Acýkmýyor susamýyordum
Sadece tarifsiz bir acý çekiyordum
Fiziksel deðil
Horlanma aþaðýlanma deðil
Ruhsal bir acý
Zihinsel bir acý
Bu onun varlýðý
Bu onun yokluðu
Bu benim sevgimin
Bu vefa verdiðimin
Vefasýz aþkýmýn acýsý
Bu lanet olasý bir
Gönül Yarasý.





Sosyal Medyada Paylaşın: