Ağzımın Uçurumları

“duraðan bir þarký öteliyor umutlarýmý
sanrýlarýma düet yapan saka kuþlarýna
öyle hiç dönmeyecekmiþ gibi çekmeyin kapýmý
akdenizin lacivert karanlýðýnda kaybolan –adamlar- ”




çekik gözlü dilberler eþeliyor
yüzü gölgeli sardunyalarýmý
aðlara vuruyor balýklarýn dudaklarý
hýrçýným aslýnda
ziftli damlalar düþüren bulutlar gibi
birazda süt dökmüþ kedi
sessizce kapatýyorum notalarýmýn perdelerini
sonsuzluða



siz ise
kendinize saklýyorsunuz sevginizi
anneme alýþtýðým akþamlarda



oysa
eþkiya yalnýzlýklarýnýz vardý iki bin yýllýk
unuttum mu sandýnýz
ve
mayasý ekþiyen anýlarýnýz
kýrmýzý yenilgili eylül gidiþleriniz vardý.. o vakit



salt bir adamdýnýz sevgim olmasa
ve sýradandý bakýþlarýnýz
her tren kalkýþý bir çocuk ölürdü
gözlerimizde
þiirlerimi küstüren lakýrdýlarýnýza aðlardým
bilirdiniz




dibinden kopan saçlarýmdan doðardý beyhude güneþ
tenimin portakal kokusunu özlediðinizi düþlerdim
tüy diplerim edepsizce sýzlardý




söyleyin þimdi ne deðiþti
müdanasýz kahverengiler düþüyor yýllarýmýza
görmüyor musunuz halimi
boncuk boncuk kan akýtmaya
kimin hakký var
aðzýmýn uçurumlarýnda arsenik kokan adýnýza



bir kere ardýnýza baksaydýnýz
görecektiniz oysa
gal-ü bela da bir yudum su gibi
aþka açýlan avuçlarýmda ki
dudak renginizi..

görmediniz..







Çiðdem Parlayüksel



Sosyal Medyada Paylaşın: