BİR ORGAN NAKLİ...

Kaðýt, kalem ve yaðmur deðilmiþ sonu anlatmaya yeten.
Koparýp bedeninin bir parçasýný, koymadan karþýna;
kaç son defa sonlar yazýlýrmýþ.
Karþýmdasýn þimdi kan revan içinde...
Kesip atmasaydým yavaþ yavaþ ölecektim seninle.
Ama ben herþeye raðmen ’eksik’ de olsa yaþamak istiyorum.
Dualarýmýn baþýna ’hayatýma alacaðým’ insaný koymak istiyorum.
Ne de güzel söylemiþsin.
bu yüzden senden duaný çalýyorum!
Bakma öyle kendime güvensiz durduðuma..
Yeryüzünde kaç insan var ki zaten bütün olarak ölmeyi becerebilen...
Adý neymiþ duygularýmýn?
Aþk mýymýþ, deðil miymiþ..
Niye bunu arýyorum ki yýllardýr?
Boþa kaybedilmiþ yýllara yenilerinin eklenmemesini diliyorum.
"Ama SILA büyümüyor" ...
Büyümesin varsýn biz büyüdük de ne oldu sanki..
Kýzýmýz Allah’ýn sevgili kuluymuþ ...
Bugün daha mutluyum sanki.
Belki narkozun etkisiyledir;
O geçince aðrým olur biraz.. Biliyorum.
Ama ne çýkar..
Hangisi daha çok acý veriyor.
Sonunda geçecek..
Önce biraz afallýycam tabi..
E yýllardýr seninle bütünleþen bir parçan yok,eksiksin...
Ama sonra bütün parçalarým beni teselli için ’o’nun boþluðunu dolduracaklar biliyorum.
Tüm dileðim dokusu dokuma uyan bir organ nakli
Hadi git artýk baþýmdan ’Seni Seviyorum!...


Sosyal Medyada Paylaşın: