Bir pergelin ayakları gibiydik

Bir pergelin ayaklarý gibiydik
Pervanesiydik birbirimizin
Kâbe’siydik
Ben sýnýrlarý çizdim
Sen yükü çektin

Dost deðildi yaþadýðýmýz çað
Düþmemizi bekledi köþe baþýnda çakallar
Çatladý fýrtýnalarda dudaklarýmýz
Parçaladý ellerimizi kayalar

Kavga da ettik
Acý da çektik
Ama hep buluþtu ellerimiz
Birlikte çekti suyu kuyudan

Kilit taþýmdýn
Saðlam durdukça yerinde
Daðlarý sýrtýmda taþýrdým

Ama düþüverdin gülüm
Düþüverdin zamansýz
Tamamlanmamýþtý oysa henüz dairemiz

Kolu kanadý kýrýk pergel gibi kaldým çaresiz
(Haziran 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın: