GÖZLERİN...

Yüreðime atýlan acbüzzennep gözlerin..
Karþýsýnda ebkem kaldýðým, alev ahmeri gözlerin..
Ben ki yüreðinde aciz bir müstecir,
yüreðimi adýmalûd var etti gözlerin.

Gözlerin..
Bilmem ki hangi sýfat yaraþýr,
bilmem ki hangi sýfatý taþýr,
bilmem ki hangi yollar ulaþýr;
aðmaz bir vakýadýr gözlerin...

Haykýrýrým aksisada dalgalanýr alemde,
susarým mâlar sýzar yüreðime,
ah bir izin versen elerime
Ebed-ül âbad’a açýlýr ellerim.
Yollar uzar karþýmda yýlanlar kadar hain,
Yalvarýrýmda gelmeme vermez daðlar izin,
Vururum dizlerime "çekilin hasret kaldým" derim,
hem saðýr ham lâl ses seda beklediðim..

Gözlerin rahmet, þifa gözlerin..
Cüzzamlý, müntehir bir yüreðe davet gözlerin.
Adýmý aldýnda unuttum kendimi,
müntehab bir MÜNTEHA’dýr gözlerin..

(ebsar: gözler, acib:benzeri görülmeyen, acbüzzenneb: ölümden sonra diriliþin tohumu, ebkem: dilsiz, ahmer:kýrmýzý, müstecir:kiracý, adýmalud:yoklukla karýþýk, aðmaz:kolay anlaþýlmayan, aksisada:ses yankýsý, mâ:su, ebedül abad:sonsuzlar sonsuzu, müntehir:kendini öldüren, müntehab:seçilmiþ, MÜNTEHA:SON...)

Sosyal Medyada Paylaşın: