Bende

Öyle bakýp basit görme gözünde,
Kendinde bir þey var zannetme sende,
Hep yürürüm doðruluðun izinde,
Ben insaným çok marifet var bende.

Binme derim yalancýnýn atýna,
Sakýn boyun eðme kapý itine,
Göz yumarsan kabahatlýnýn kabahatýna,
O zamanda deme dünya dar bende.

Bugün eksen günü gelir biçerim,
Kimseye minnetsiz yerim içerim,
Gönül kârda gezer bakkal açarým,
Özleyipte aradaðým kâr bende.

Dünya hoþ güzeldir etmem inkarý,
Yokluktan yaratan varlýðý varý,
Hiç unutmam Yüce Pirim Hünkar’ý,
Kimse bilmez derin sevda var bende.

Ýylik kötülük benim elimde,
Birþeyler yaparým kendi halimde,
Ýnsandan insaným düþün zalimde,
Çýrpýnýrým iyi kötü car bende.

Boþ yeredir uðraþ çile bedeni,
Düþünsen geleni sonra ölüp gideni,
Bitmez sorun bilinmez ki nedeni,
Umrunda olmayan akýl var bende.

Yazdýklarým bana deðil herkese,
Þair benim derken kime ne dese,
Veysel der ki;Herkes helalý yese,
Bilinmez ki ateþ közüm nar bende.

Veysel Þimþek
Sosyal Medyada Paylaşın: