Gün bitkin,
Gece yorgun,
Ben maðlup,
Sen durgun.
Gerçekler mi hayal,
Hayaller mi gerçek?
Bilinmez...
Bir kezde sen hatamý sineye çek!
Elbet, elbet demir atarým birgün;
Gözlerinin kýyýsýna,
Saçlarýnýn arasýna,
Kalbinin ortasýna.
O zaman, iþte o zaman;
Sýkýysa güneþ doðmasýn!
Sýkýysa gece yorulsun!
Sýkýysa ay tutulsun!
Poyraz ese dursun,
Yelkenler suya insin.
Býrak ’ama’lar arýnsýn,
’Ýyiki’ler sarýlsýn.
Kalbin ortadan yarýlsýn,
Aþk uðruna daðýlsýn.
Sen býrak duygularýný boþluða,
Ben toplar toplar aþk getiririm sana!
Yeterki sinene koy baþýmý,
Pamuk ellerinle okþa saçýmý,
Her yýl kutlar gibi yeni yaþýmý;
Sevindir, þýmart kalbimi gülüm.
Bak kulaklarýma küpe eyledim;
Sensizliðin sesini.
Her an ensemde hissettim sýcak nefesini,
Seni benden alan hislerimin cümlesini;
Ayyaþ bir ateþte yaktým sevgilim!
Gelde sarýver yaramý bu cumartesi,
Senle alýyorum inan en temiz nefesi,
Olmak için bu hasretin son çaresi;
Aç yollarýný da bitsin Sensizliðin Sesi...
Serhat ERTAÞ
( Þiirden Adam )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.