olmaz deme sakýn ey insan görmeye gör ýlýk bir akþam üstü enfes bir çift göz ruha düþer bir cemrede gözden kalbe doðru bir nakýþ yýldýz kadar parlak güneþ kadar sýcak kaderin aðýna takýlýrsýn
eðer yanarsa bir ýþýk ahu gözde .soðuk bir havada ýsýtýr ruhunu ilk cemre de ne soba ararsýn nede kararüfer, aþk ocaðýn da piþersin iliklerine kadar titrersin olmaz deme ey insan
sevdaya tutulmaya gör uykular bölünür seni terk eder geceler sevdanýn nöbetine tutulursun beklersin baharý kavuþmalar kalýr sa vuslata saatin yelkovanýna bakarsýn sýk sýk zembelek dönmez aklýný baþýna al ey insan
sevdaya tutulmaya gör çok istersin her gün sokaktan geçsin onu bekler iken buhar tutmuþ camý silersin hayecan için de beklersin manolya sokaðýnda ey insan
sevdaya tutulmaya gör ruhunda zerzele oluþur elin ayaðýn dolaþýr dilin damagýn tutulur nabýz atýþýn artar, tepeden týrnaða kadar anlarsýn ki aþýk olmuþsun ey insan ÝRFAN KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.