Ne cemalini gördüm ne toprağında nefeslendim!

Nasýl bir duyguydu ki hissettiklerim
Bir ömür dinlediklerim, merak içinde acaba dediklerim
Yalnýzlýðýmda her vakit yâd ettiðim, firkati için vaktini sabýrla beklediðim
Meczup bir nefes olan rahmetlik Cemil babadan dinlediðim ve kendimden geçtiðim



Kelam kifayet etmiyor seni anmak için
Ruhumu kuþatan hicran bilmem ki hangi vakti bekliyordu kim rehin
Aþk kalbe nasip olmazsa, inþirah için gece gündüz demeyip yakarmazsa kimin
Niyetin asliyesi hakikatim için, ruhumdan tebarüz eden idrak farký fark ettirmek için



Düþünmek yetmiyor, gerekçeler istiyor
Ar ruhun kemali yeti için kimden medet bekliyor, kalbim ne söylüyor
Derya, denizleri ihata ediyor, lahza zamanýn esrarýndan söz ediyor, kim dinliyor
Ne tekdir yetiyor, ne de takdir ibret almam için aklýmý hakikat için çeliyor, ne bekliyor



Okunan salalar neden içimi titretiyor
Nasýl bir dünyadan bahsediyor, umutlarým sendeleþip sersemleþiyor
Neden bu kadar yabancýlýk sinemi kemiriyor, öðrenmek için söyle neyi bekliyor
Bu kadar kayýtsýzlýða akýl sýr kifayet etmiyor, ten ve bedenin figaný hakkýndan gelmiyor



Efendim dedim, ne kadar kalbimdeydin
Getirilen salavatlar için ne söylerdin, sefilliðime bilmem ki güler miydin
Tevdi ettiðin emanetleri bir ömür görmezden geldim, hikâye misali safça dinledim
Ne kadar hayatýma dâhil ettim, bitmeyen heva ve heveslerimi mütemadiyen önceledim



Nasýl olsa þefaat edecek deðil mi dedim
Lakin ümmetin olabilmeyi asla beceremedim, neden bu kadar hoyratlýðý seçtim
Geçim derdi dedim, meþgale içinde kaybolup gittim, efrada þefkatini hasredemedim
Kimi zaman ah ettim, demek ki çekilecek çilemiz varmýþ dedim, sessiz halde nefeslendim



Ne vakit gül görsem tebessümle anarým
Naçar bir ömrün müntesibi olmaktan fevkalade utanarak, acizliðime yanarým
Kuytu bir köþeye çekilir gözyaþlarýmý sessizce býrakýrým, anlamadan inanmaya þaþarým
Bir baðnazlýk içinde, tefrika selinde, ümmet bilmem ki nasýl bir hesabýn derdinde, anarým




Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: