Uykular
her gece koynuna aldýðý
bedenimi
boþamýþ gibi..
....
...
..
.
Parmaklarýmdan
buðulu camlara dökülen
gece güneþi
tuzla buz oluyor..
....
...
..
.
Bulutlardan sýzan
mülteci ay ýþýðý
kirpiklerimden sarkan
gözyaþýmda çýrpýnýyor..
....
...
..
.
Düþlerim gel-gitlerde
artýk eskisi gibi
okþamýyorlar çaresizliðimi..
ve artýk avutamýyorlar
yüreðimi
kurumaya yüz tutmuþ
sonbahar umutlarýyla..
......
.....
....
...
..
.
Evet
Duyuyorum
Yalnýzlýðýn iç çekiþi
Bu olsa gerek.!