Kilitli bir mahzenin perdelerini araladým Zamansýz bir çaðda zihnimden saklanarak Parmak uçlarýma sýçrayan eskimiþ hikâyelerin Sayfalarýnda yakaladým seni Yorgun gözlerin maðrurluk meþalesini taþýyordu. Hýnzýrca gülüþüne yakalandýðýmý hissettiðimde Biliyordum gözyaþlarýnýn çaðlar öncesine seslendiðini Sayfalarý çevirmek, çevirmek seni gözlerimle Bir kere daha hapsetmek arzusu içimi ýsýtýyordu. Ben o gün sahiplenmenin tohumunu saçtým Sararmýþ el yazmasý yapraklarýn derkenarlarýna Seni o mahzende saklamanýn acýsýyla kavrulmaktý Bildiðim, yapamazdým kendi elimle kendime açamazdým Kendimle hesaplaþamazdým bildiðim bir þey vardý Sen her sayfasýna þerh düþülmüþ olan ömrümün En mahrem hikâyesi olmayý baþarmýþtýn
Ahmet Konukseven
Sosyal Medyada Paylaşın:
karamanbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.