o da çocuktu !
oyunlarýna almadýlar ki onu...
haklý bulurdu onlarý çocuk kalbiyle
çünkü kendisi biraz çirkindi,
oysa bilmezdi ki oyunlar
tüm çocuklar içindi .
burnundaki beni ahhh olmasaydý
ve annesi saçlarýný hep sarmasaydý
o da normal çocuklara benzerdi
bunlarý düþünmek onu üzerdi
tek kaldý arkadaþý olmayýnca
bir aynayla konuþuyordu anca
"Ayna, ayna! Benden çirkini var mý bu dünyada ?"
Sanki ayna bile " Daha çirkin yok.!" derdi ...
belki aralarýna alsalardý onu
oynasalardý onla köþe kapmaca oyunu
onun da rüyalarý gerçeðe dönerdi
o da diðer çocuklarý severdi.
tek dostu konuþan bir ayna olmasaydý,
o çocukken bu kadar yalnýz kalmasaydý,
ve birazcýk oyun oynasaydý,
sanýyor musunuz ki,
pamuk prenses’ e o elmayý verirdi?
ve sanýyor musunuz ki,
ona bugün cadý denirdi ...