Asrýsaadet denir Hak Resulün çaðýna
Ayetlerin nuruyla Kuran’ým yaþanýrdý,
Rahmet yaðýyor her an Medine topraðýna
Zulmetten nura çýkan gönüller okþanýrdý.
Bölük bölük Ýslam’a koþuyordu müþrikler
Resulün çevresinde sevgiyle yaþayanlar,
Güllerin kokusunda Tekbir ile teþrikler
Saadeti yaþýyor Ýslam’la tanýþanlar.
Hicretten on yýl sonra hac için yola çýktý
Yirmi beþ Zilkade de kafilenin baþýnda,
Hüccac yüz bini aþtý, binler sel gibi aktý
Mutluluk katresi var Resulün gözyaþýnda.
Umre Haccý yapýldý, Mina’dan Müzdelife
Arife günündeydi Arafat sanki Mahþer,
Tüm yürekler dosdoðru, iman benzer elife
Lebbeyk Allah’ým Lebbeyk, buyur demekte beþer.
Devesinin üstünde Kâinatýn hatibi:
“Belki bir daha olmam, buluþamam sizlerle
Beni iyi dinleyin!” Veda ediyor gibi
Baþladý hutbesine, göz yaþartan sözlerle.
“Rabbiniz bir tek Allah, Âdem’in çocuklarý
Kimse üstün deðildir, renklere bakmayýnýz,
Soyla öðünmek olmaz, budur insan haklarý
Üstünlük takvadadýr, hiç gönül yýkmayýnýz.”
Emaneti ödeyin, faiz haram olmuþtur
Kaldýrdýðým ilk faiz Amcam Abbas’ýn olur
Kan davasý yok dinde, davalar son bulmuþtur
Ýslam’a uyarsanýz toplum huzuru bulur.
Kadýnlar birer güldür onlarý koklayýnýz
Aile saygýsýyla karþýlýklý anlaþýn,
Emanettir sizlere, kýrmadan saklayýnýz
Hayatýnýz müþterek, beraberce paylaþýn.
Sizden beni sorarlar, siz ne diyeceksiniz?
“Ya Resul! Teblið ettin, bizler þahidiz sana”
Parmaðý havadaydý bir kez görecektiniz
“Buna Þahit ol Ya Rab! Þahit ol Ya Rab buna.
Yüz binler Arafat’ta vakfe duasý yaptý
Yüzler Kâbe’ye dönük, þirkten arýnmýþ canlar
Uzza, Latsýz Menatsýz bir tek Allah’a taptý
Tevhidin kucaðýnda nurla dolan insanlar.
Müzdelife’de vakfe hüccac erdi sabaha
Mübarek bayram günü ulaþýldý Mina’ya,
Kurbanlýklar kesildi takdim oldu Allah’a
Saçlarýný keserek hamdettiler Mevla’ya.
Gönüllerde sürur var Beytullah’a elveda
Resulün arkasýnda yüz binler gözü yaþlý,
Mebrur eylerdi Rabbi, kabul buyurdu Hüda
Döndüler Medine’ye vakarlý, aðýrbaþlý.
Ýki ay sonrasýnda Muhammet hastalandý
Ayþe’nin odasýndan mescide gelemedi,
Ashabýn gözü yaþlý, ashap yüreði yandý
Ebubekir imamdý, Resul düzelemedi.
Muhammet yaratýlmýþ yücelerden bir kuldu
Rabbine kavuþuyor tebessüm var yüzünde,
Ayþe’nin dizlerinde fani hayat son buldu
Ruh Mevla’ya kavuþtu, ümmeti var izinde.
“Ümmetim vah ümmetim!” Bizi senden isterdi
Ya Rab bizi haþreyle sancaðýnýn altýnda,
Hatemül Enbiyaydý, Hakk yolunu gösterdi
Cümlemizi cem eyle Firdevs’inin tahtýnda.
20 Nisan 2011
H.Ýbrahim SAKARYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.