Ölümün rengini öpmüþüm sessiz çýðlýklarýn enkazýnda, Bir demet günahkar iþledi kalbimin derinliklerini. Ben hâlen seni yaþarken, gönlüm ise sensizliði tercih eder Baþka baharda,baþka dünyalarýn güzergahýnda yaþýyor olacaðým.
Ölümün rengini öpmüþsem yalnýzlýk çaðlayanýnda. Ayazýn soðukluðu, güneþin kýzýl rengi serpilir dünyama. Baþka baharýn kokusudur kalbime cereyan veren. Ölümün rengidir emsalsiz yaþatan, bir de sevgidir yaþadýðým.
Bak gönlüm yine sensiz, yalnýz kalmak için ayrýldý. Seni yaþarken bir ömür, þimdi cihan istiyor kaderim. Ölüm gelsinde alsýn bu caný, kurtulayým hep senden. Yalnýzlýðý tercih ettim kendimle, býrak boþver sevdiðin.
~~ Mehmet Taþ ~~ Sosyal Medyada Paylaşın:
romantik63 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.