Bıktım
Yalanlar kol gezer gerçekler uzak,
Tükenmez dertleri kimlere yazak,
Yalancý yalanla olmuþ yüzü ak,
Utanmaz arsýzýn arýndan býktým.
Bunu yapan iki ayaklý yýlan,
Bilmez dünya fani kendisi yalan,
Þer olur þerciden geriye kalan,
Çakalýn çukalýn þerinden býktým.
Korkaðýn peþinde aslan olanlar,
Marifetmiþ gibi bakýp gülenler,
Düþünmezki sual verir ölenler,
Akýllý ukala zorundan býktým.
Bir söz var korkaðýn Anasý aðlamaz,
Zorbalýk insana fayda saðlamaz,
Öðüt versen derki beni baðlamaz,
Uyanýk þeytanýn köründen býktým.
Kendini aynada dev gibi gören,
Yalan dolan ile dümen çeviren,
Mert dururken namerdin izini süren,
Cahil cehaletin zorundan býktým.
Ýnsana eðitim veren okuldur,
Dünyayý ayakta tutan akýldýr,
Herkes bu dünyada tanrýya kuldur,
Lüzumu olmayan sorundan býktým
Tanrým uzak tutsun þer ile þere,
Neden kaldýk akýl almaz devire,
Lanet dünya deðil Veysele göre,
Nedense þimdiden yarýndan býktým.
VEYSEL ÞÝMÞEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.