GİTMEK...

GÝTMEKTE ZOR,KALAN OLMAKTA.
AMA EN ZORU :
GÝDECEK OLANA GÝDECEÐÝNÝ BÝLE BÝLE KAL DEMEK

Biteceðini, umarsýzca gideceðini bile bile
Kal diyorum...
Gideceksin biliyorum.
Ben sensiz sensiz tükeneceðim,
Sen sessiz sessiz gideceksin.

Ben her ayak sesinde yüreðime çiviler yiyeceðim
Sen aðýr aðýr giderken;
Nefesin uzaklaþtýkca nefessiz kalacaðým.
Saçlarýn rüzgarda sallanýp savruldukça adým adým gözden kaybolurken;
Gölgem gidecek,
Yakacak güneþ yüzümü en acýmasýz haliyle.
Yüzün gidecek bu seferde güneþsiz kalacaðým,
Tir tir titreyecek.
Dudaklarýn gidecek ,
Kuruyacak dudaklarým.
Sesin gidecek saðar,
Kokun gidecek anlamsýz olacaðým.

Þarkýlarýný da þiirlerini de götür bari giderken!
Madem dönmiyeceksin benim deðersiz coðrafyama,
Onlarý emenete býrakma,
Yüreðime pranga olurlar taþýyamam.
Duyarým seni ,hatýrlarým. yaþayamam.

GÝTMEKTE ZOR,KALAN OLMAKTA.
AMA EN ZORU :
GÝDECEK OLANA GÝDECEÐÝNÝ BÝLE BÝLE KAL DEMEK BELKÝDE...

MEHMET KOVANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: