Yazdýðým mektuplarý göndermedim duruyor,
Sensizliðe sitemdi, hüzündü yazdýklarým.
Ömrüm boþuna geçti, dostlar hala soruyor,
Hakkýný helal etsin yolunda üzdüklerim.
Ömrümde ilk bahardý, on yedi yoktu yaþým,
Yok oldu tüm mevsimler yürekte baki kýþým.
Dertlerime ortaktý dinledi sabýr taþým,
Sayfalara sýðmazdý yaþarken bezdiklerim.
Aðlayan gözlerimde kalkmaz buluttu hüzün,
Aklýmdan hiç gitmiyor bekle diyen son sözün.
Deðiþti mi bilmem ki, gülümseyen o yüzün?
Sevdamý azaltmadý sözüne kýzdýklarým.
Yüzlerce sayfa oldu, ben yazdým ben okudum,
Yaþamayý unutup kefenimi dokudum,
Kahýr mektuplarýydý neþe yoktu bir yudum,
Dinlemekten býktýlar, anlatsýn gezdiklerim.
Ýstemedim kimseyi hayalin yoldaþ oldu,
Sarýlmaný özledim ruhuma hasret doldu.
Beraber olduðumuz bütün resimler soldu,
Albümden çýkararak duvara dizdiklerim.
Uzaklarda yaþayýp gözlerime bakmadýn,
Kalbimdeki boþluða sel misali akmadýn.
Ne gece, ne de gündüz hiç aklýmdan çýkmadýn,
Söylesinler benzetip acýyla süzdüklerim.
Gidiþinle baþladý bitmez tükenmez çile,
Artýk geri dönmemen bahtýmdan gelen hile.
Aþkýmýzý düþünüp papatya falý ile,
Her bahar ortasýnda bilmece çözdüklerim.
Özlemim senin ile hayale yüzdüklerim.
Yýldýz