Ruhumun hicranı dinmedi!

Solmayan bir gül-i nihal misali
Umut açmalý sinemde, vecdimi cezp edecek kuvvet ve önemle
Yeis ve nedamet zaten etrafýmda ziyadesiyle, hevesler nizam edilmedikçe
Akýl kemale ermedikçe, lisan-ý hal edebe bürünmedikçe, kalbim farký fark etmedikçe



Rahmetin sahibi ruhuna aþikâr
Nasýl bir mefkûre olmalý ki hakikate yabancý olsun, neden þikâr
Vakti gelince, toprak hasretini çekince, nevi þahsýna münhasýr o an gelince yaðar kar
Aþkýn firkatine nail olmayan, mukallit halinden kurtulamayan can, þaþýp etrafýna bakar



Beyni kan besler, yürek pompalar
Kan yerine su ikame edilince, o nefes nasýl bir suskunluk yaþar
Ýnsan ne kadar yabancýysa ölüme bir taaccüp içinde bakar, daha sonra üzülür aðlar
Hangi vaktin eþiðindedir anlamaktan korkar, haline deðil, giden için kahrýndan yanar



Bir boþluðun sarhoþluðunda acýnýr
O an ve akan zamanda ne umut kalýr ne tefekkür etmek yaklaþýr
Nasýl bir idrakin meylinde nefeslendiði amel ve ifadeleriyle yakýndan anlaþýlýr
Etrafýna bakýnýr, aczi yeti bariz bir þekilde sýrtarýr, akýl ve izan lal olmak adýna hýzlanýr



Taziye için gelenler tuhaflaþýrlar
Bir birinden farksýz suallerle mahzunlaþan o nefesin acýsýný tazelerler
Vah, tüh demeyi asla esirgemezler, biraz zaman geçince de iþgaliyelerini serde terler
Nasýl bir iman ve itikat üzere bulunduklarýný pek önemsemezler, nasýlsa vakit var derler



Her nedense asabiyet içindedirler
Kalp kýrmayý sanki marifetmiþ gibi zikrederler, gönlün naifliðini bilmezler
Sahip olduklarý ne varsa, hýrs ve tamahkârlýk ruhunu boðunca, tekebbür hasrederler
Kabir ziyareti hiç cazip gelmez, mevtayý defnetmek iþlerinden alýkoyar hiç ilgilenmez



Oysa insan ibret zarifliðinde candýr
Aklý ve aþký söz konusu olunca iradesinden vazgeçecek nispette adaydýr
Yoksa Ýsmailler, Hasanlar ve Hüseyinler niye iman vecdinde sevdadýr, þehit tacýdýr
Feda olmak, hakikat adýna ruhunu ve kalbini ortaya koymak insan için ne büyük aþktýr




Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: