YUNUS GEZDİ.

Yunus gibi gezmek, kolay deðildir.
Onun yolu belli, o da sevgidir.
Yavu kýldý yolda, þiiri yanýna.
Elde asa, heybe astý, dalýnda.

Diyar diyar gezdi, Allah yolunda.
Bazen bir yoksulla, yaþlý kolunda.
Dertlere dermandý, kendi çaðýnda.
Haremiler gezdi, karlý daðýnda.

Eren gördü, âlim gördü, can gördü.
Keþiþ gördü, zalim gördü, kan gördü.
Sözlerini Hakktan, yazdý þiirinde.
Derviþ oldu, ermiþ idi, devrinde.

Selçuklunun son zamaný beylikti.
Fakirlik yoksulluk, çare dirlikti.
Ümmeti Muhammet, sahipsiz kaldý.
Þair elçi oldu, ummana daldý.

Türkün birliðini, kurmak gerekir.
Bunu yapmak için, ulak gerekir.
Yayan yapýldaktý, derviþ periþan.
Görevini yaptý, yoktu karýþan.

Kayýyýda gördü, bu ermiþ kiþi.
Sevi daðýtmaktý, Yunus un iþi.
Onun mihengiydi, Türkün dirliði.
Ýstiyordu derviþ, inanç birliði.

Türkmendaðlý yazar, Emre piridir.
Huzurumuz kaçtý, namert devridir.
Hainler vataný, bölmek istiyor.
Türkün düþmanýný, Allah biliyor.

HÝLMÝ CAN.
15.HAZÝRAN.2010.

(2741)

Sosyal Medyada Paylaşın: