Cennete Dirilmek
Ben ölüydüm inan
Ölüydüm cesetdim liyme liyme
Kokmuþtu etrafa
Öyle bir hal ki
Yaþayan deðil gerçekten
Her gün ayný merasime giden
Yedi sekiz saatlik zaman
Otur kalk,
Ve uyu,
Yaþam deðil ki
Ha bir kaç metrelik çukurda geçmiþ
Ha kocaman yeryüzünde gidip gelinmiþ.
Ne oldu neydi bu ölü ruhlar aleminde iþim
Nasýl dirilirim diye düþündüm
Evet düþündüm...
Ýþte buydu buydu çýkýþ yolum
Futursuzca, engelsizce düþünmek
Önüme çýkan her putu devrip yere
Bin parçaya bölüp, her bir yerini yeniden
Yeniden ele almak:
Bunu yapan bendim
Put benim putumdu
Yýllarca ölü kalan bu put deðil asýl
Bendim,
Benim putlaþan düþüncemdi.
Evet, sýra sýra kelimeler ezberledim
Vatan, millet, para, iktidar, kadýn, güç, þehvet
Her birini yücelttikçe yülcelttim.
Günler gecelerce döndüm
Etraflarýnda
Kabe belledim.
Yalan deðil
Merkezimde Allah deðil
Yaratýlan
Kendimce yontuðum putlarým vardý.
Elle dokunmuyordum belki ama
Kafamýn içinde büyük tapýnak
Kalýplaþmýþ bir tören alayý
Her gün resmi geçit töreni
En önde bir top arabasý
Ve ölü ruhumu taþýyorlar...
Durun,
Hey sefil inanç
Durun söyleyin
Þu Kainat ayet deðil mi?
Oku emrine muhatap olan biz deðil miyiz?
Hadi söyleyin ölüm ne
Hayat ne?
Ebedi bir Allah’ý bilmeden yaþamak
Ölmek deðil de ne?
O zaman anladým
Cennet bu
Cennet ölümsüz olmak
Daha dünya da iken
Bilmek Rabbini
O zaman,
Eðildim eðildim
Seccadem üstüne
Göz yaþlarýmla dirilen benim.
(Nisan 2011 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.