NOTALARINI ÇALDIRMIŞ BİR ŞARKIYDIN:

Fercan için...


(’Bir sabah simidinin buðusu gibiydi sesin
böyle yara gibi
efkâr gibi...
neredesin!
artýk kim
sana nasýl ulaþýr!
öyle bir serüven ki hayat
karanlýkta Polyanna’lar, ýþýklarda palyaçolar dolaþýr...’)


Adýnla baþlýyor her þey...
özlemenin ilk harfi, gözaltýna alýnmýþ bir aþkýn heceleniþi
seninle baþlar yargýsýz infazlar, yasak þarkýlar,
kanun hükmünde yasaklanan suçlu þiirler, tutuklu aþklar...

uzaklarda bir þarký seni söyler/
seni bekler ucu kýrýk bir karanfil
ve seni özler iþgal edilmiþ hayatlar
yenik bir þiir baþlar adýnla
küfür gibi, namlu gibi
ve gidiþinle baþlar unutuluþ saatlerim, gece nöbetlerim...

herkes seni niþan almýþken
sen kendi ölümünün sanýðý
sesine yasaklanan bir ýrmak!
dumanýna yasak ateþtin
bir rüzgârdýn iklimine mülteci sayýlýp, sýnýr dýþý edilen!
notalarýna yasak içli bir þarkýydýn
hedefine yasaklanmýþ suikastçýydýn!


her þeyde seni aradým...
sesinin yankýlandýðý her yerde
yazdýðý þiirleri unutan bir þairin sessizliðinde
ve devrik cümlelerinde
paranýn kirlettiði bir yüzde...

Seni aradým...

hiçliðimin çýkmaz sokaklarýnda
yenilmiþ aþklarda
düþleri iðdiþ bir orospuda
paramparça þarkýlarda aradým seni...
yavrusunu yitirmiþ bir ana’nýn ’yýrtýlmaz gecelerinde’
Sultanahmet’te ezan, Beyoðlu’nda keman sesinde...
seni aradým
maðlup sevgilerin aðrýlý yalnýzlýðýnda!

aþklarýma
düþlerime
yenilgilerime
birer þiir iliþtirerek
seni aradým...

bu kentin varoþlarýnda
anarþizmin ütopyasýnda
eksi otuz derecede okula terlikle giden çocuklarýn
üþümüþ hayallerinde aradým seni...

aradým
seni-
aradým!..


Birdal ERDOÐMUÞ


NOT/’Ýnsan, sözel iletiþim ve kültürünü binlerce yýl sonra yazýya dönüþtürdü’ insanýn bilinci, tarihi ve duyarlýðý, asýl yazý ile anlam kazandý.’Homeros’tan Yunus Emre’ye süren sözel gelenek, ancak yüzyýllar sonra yazýyla buluþabildi.’Yazýyý dýþsal, yabancý bir teknoloji olarak gören Platon,’ yazýnýn, bugünün biliþim teknolojisiyle modern toplumlardaki iþlevini ve nasýl ticarileþebildiðini hiç göremedi...Medya kuþatmasýnda, manipülasyon galip gelince her þeyin içi boþaltýldý, her þey anlamýndan kovulup, yalýtýldý, çarpýtýldý, iðdiþ edildi.

Ama biz yazmaya devam edeceðiz. Çünkü yazarken yaþadýðýmýzý hissedeceðiz...

’Edebiyat defteri’ne teþekkür ediyorum ve þiirlerime duyarsýz kalmayan þiir dostlarýna...




Sosyal Medyada Paylaşın: