"Yalin Ayaklar"

Unit-1

Bir ilk bahar sabahi denizin sahile sarkilar söyledigi, rüzgarin da eslik ettigi. Günesin dogup dogmamakta tereddüt ettigi, denizin hala uykudan uyanmak istemedigi sessizlikte, kumsalda manasizca dolasan bir cift ayak izleri.
Denizin geceleri kucagindan sahile biraktigi taslari sayarcasina Ilerleyen ayak izleri, belki izlerde aradigini ve bulamamanin sikintisini cekiyordu.

Izlerin derinliginde bir cift bakisin denizin sonsuzluguna takilmis birseyler aradigi anlasiliyordu.
Dünyanin yuvarlak oldugunu ve ufuktaki gördügünün belki hic bir anlam tasimiyacagini bildigi halde umut bakislarini uzaklardan alamiyordu.
Derinliklerin icinde hayallerini kapatmis, etrafindaki güzelliklerden sakladigi gecmisini sanki uzaklardaki tobloda canlandirmak istiyordu.

Acaba önünde sergilenen mavi hayalden, mavi gözlü bir prens cikagelirmiydi.
Hayallerle yasamak hayallerle ic ice olmak buruk bir sitemle yasamaktan ibaretti.
Dalgalarin sesi eski bir Gramofondan cikan melodi gibi kulaklarini oksuyordu.
Hayatmi nostaljiydi yoksa yasadiklarimi onu bu kadar olma veya olmama yoksulluguna sürüklemisti.
Saatlerin su gibi akip gittigi bekleyiste,tutamadigi dakilalarin nabzini bile hissetmiyordu
Arkasindan bir sesin kendisine seslendigini bile algilayamayan sessizlikte, omuzunda hissettigi bir dokunusla birden titredigini, sanki uykudan uyanmis mahmur gözlerle, dönüp arkasina bakar.
Gecen zamani bile algilamadan denizden gelebilecek bir cift mavi gözü beklerken, arkasinda duran ve kendisine soru dolu bakan kimdi?
Gözlerinin rengini denizden aldigi bakislari, dalgalar gibi güclüydü.
„Affedersiniz uzun zamandir sizin burda hic kimildamadan durdugunuzu gördüm, hasta olup olmadiginizi merak edip geldim“der.
Arkasi sonra........

Sosyal Medyada Paylaşın: