BU TAHVİLLİ HAYATIN YÜZÜNÜ SİLERKEN

Bu tahvilleþmiþ seslerin eþiðinde
Yavaþ yavaþ indik tepelerin görüntülerinden
Biliyorum anlamadýðýn þarkýlarýn düþüþüydü þah damarýna
Ben mahkûm oldum sebepsiz sanrýlara
Ýçine iþlemiþti gökkuþaðýndan sarkan semboller

Oysa ne duymuþtun ne görmüþtün çölün þairini
Daðlar þaha kalkýnca üzülmüþtün kader boyunca
Duygularýn açýnca bahar esintilerinde
Öldürdün beni yaþatmadýn ebediyetimi
Ellerin çekti ipimi kapanýnca sayfalarým

Ben isterdim ki uçurumlarým merdivenlerim olsun
Sadece rüyalarýmda düþeyim cehennemine
Uyanýnca alsýn rüzgârlarýn cennetine
Bebekler gibi sevin unut hayatýn kavislerini
Ömrünü krizlerle ezdin uçurdun köprülerini
Ezgiler oldun enstrümantal anlayamadýðýmýz
Boynuz kötü anlama gelirdi kullanmazdý kimse

Sürünüp saman sarýsý harmanlarýn bitiþinde
El çekip ekin mevsimlerinden habersiz
Kararan yanlarýný sür ýþýðýn yüzüne
Yaþlanan aktör kapkara topraðý öper
Ruhunun bütün kamburlarýný kabullünde gel

Kýrk þiirle geldim dergâhýnýn eþiðine
Ayný þarkýyý dinledin soyunurken imtihanlara
Zirveleri aþarken ufuklar düþtü cebinden
Ben yine sendeyim ellerindeyim kararlý
O þarkýyý dinlerken yazýldý kaderin levhalarýna
Þiir mýsralarýyla doldun halsiz taraflarýna hayatýn
Ne ben bendeyim bana ne topraða ateþe

Kayýrdýn kendini kaderinden mahkûm edilmiþ benden
Ýlk çocukluk günlerini karýþtýrdýn saçlarýma
Bebek ellerinle dokundum plastik alnýna
Pazarlýksýz içten sabýrla bademler çiçek açarken

Sosyal Medyada Paylaşın: