karanlýðýnda hýrpalanmýþ yalnýzlýðým
bitirilmiþliðim cabasý baþýboþum
sustuðunda ezgilenen sesi
yalazlanýr yýldýzlarda gördüðüm ýþýk
kanadýðýnda dudaðýmda düþen sözüm
neye yarar aðladýðým söyle iki gözüm
tir tir titrediðim düþlerimde
gün yüzüne çýkar sancý diþlerimin dibinde
soluduðum nefes günden kalan son demdir
içimde acýyan yanýmý sorma hep sendedir
seninle var oldu seninle yok olacak
iz burgacýnda sýzýlarý armaðan
yalnýzlýðýmda tüter incecik bir duman
curamýn keskinliðinde týnýlar beynim
ciðerimde yangýn kahreder gönlümü
daðarcýðýmý sýyýrdým tenden
ne olacaksa olsun yalnýzlýðým
130411denizli