Damýtýlmýþ bir sevgi ver Öyleki yüreðinden Yükselen rahmetler Büyüsün düþüncende. Kalbin bulut bulut yükselsin Seni yoktan var edenle; Ve din, Din, senin içinde.
Yaðsýn býrak o rahmet Ýnan aðladýðýn kadarsýn. Ýnsan neyi bekler Dünyanýn amacý belli Bir cazibeyle dönüyor dönüyor... Peki: Ýnsan neyin merkezinde dönmeli.
Ah yüreðim Ne çok putlanmýþ yine Öyle mantar gibi bitiyorlar gönlümde. Kimi yar diyor, kimi para, iktidar Savulun hayýr olmaz diyorum Ben bir Allah ile varým Allah ile anlamý arýyorum.
Yok diyor, haz denen serseri, Çekmiþ gene kafayý Öyle uyuþmuþ ki beyni Beni bile bulandýracak kadar dönüyor Döndükçe yanlýþtan yana Baþka bir þeye dönüþüyor.
Dur Ben bu kadar basit miyim? Yok olup gitmek öyle mi kaderim. Öyleyse niçin bunca düzen Bu koca evren Sarhoþ olan kim? Neden dönmüyorum ben Var eden Rabbe. Dönmek bir kendine, Kendini bulmak deðil de ne?
(Nisan 2011 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.