Ey ! gönül sahibi dost, sana sesleniyorum; gel Bana uzat elini , þuh karanlýklardayým gel Gönlüm çöl fýrtýnasý, duygularým paramparça Duyar mýsýn haykýrmamý, derin kuyulardayým gel Görmüyor aþký gözüm,duyularým hep kapalý Duymayý öðret bana, ses’in duyamýyorum gel Zahirde kahýrdayým,elim baðlý kapýndayým Yüz çevirme ne olur,seni bulamýyorum gel Bir görsen devranýmý,ayaklarým benim deðil Ellerim yad ellerde,elin tutamýyorum gel Suyum kurudu özde,dallarý kýrýk aðacýn Yeþeremem nefessiz,nefes alamýyorum gel Bir sözünle gülerim,cennet’im olur geliþin Cehennemde duramam,sensiz olamýyorum gel
Gül aþk’ýna aþýðým, güller þah’ýný ararým Aradýðým sensin sen,ýssýz kalamýyorum gel Geceme ay vursa da,tenime þems olur musun? Þems’ine kurban olam,aþksýz duramýyorum gel Meczup olmak bu ise,mecnun’un olmak istemem Bendine vuran suya, sonsuz dalamýyorum gel Beni bende býrakma,ben beni sende bulurum Seni bana zehr etme,sensiz ölemiyorum gel
ARzeni Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim ERZURUMLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.