HASRETİ İÇİME GÖMDÜM

Oturup düþündüm seni ranzamda,
Bir sevgi, bir özlem çöktü içime,
Okuyup, öptüðüm mektuplarýnla,
Hasreti bir daha gömdüm içime.

Hasretle uzayan þu yýllar gibi,
Büyüyor a-caným sevgin gönlümde,
Gözlerimden akan bu yaþlar gibi,
Damla, damla hasret gömdüm içime.

Dýþarý da saðanak yaðmur yaðýyor,
Her damla dilimde, þiirlerimde,
Düþündükçe heyecaným artýyor,
Mýsra, mýsra yazdým gömdüm içime.

Bu duygu içimde tatlý bir demdi,
Bir haz, bir hoþ seda doldu kalbime,
Tanrým, bu duyduðum ne yüce sevgi,
Yudum, yudum içtim gömdüm içime.

Düþünürken karþýma,
Hayalini çizerim.
Yokluðunda hasreti,
Kana, kana içerim.

Bekir Yavuz
25.Ekim.1989.çarþamba.
E.tipi kapalý cezaevi.4.cü koðuþ.
Kastamonu







Sosyal Medyada Paylaşın: