BİLEKLERİMLE KELEPÇELERİN KARDEŞLİĞİ:

/Boþunalýk duygusuyla, vurdumduymazlýðý ve hukuki demogojiyi adalet sandýk!
’Yargý diyalektiði önyargýsýz ve koþullanmasýz’ bir hükme ulaþamamýþ
ve sistematik yasalar sakat doðmuþlardýr.
Yasalar insanýn, dünü, bu günü ve yarýnlarýný yaralamýþtýr!..
kuvvetlinin, kuvvetsizi acýmasýzca yok ettiði, bu adalet bunalýmýnda;
herkesin hakký tehdit edilmektedir. Bu yüzden sadece yaralarýmýz baðýmsýzdýr!../

I

Þimdi yaðmalanmýþ bir ülkenin batýsýnda,
bileklerimle, kelepçelerin kardeþ yüzünde/
baðýþlanmaz suçlarla kesiþir yolum...
soðuk kýþ gecelerinde yuvasýzlýðý çukur hayatlarýn,
okunaksýz ve alabildiðine derin alýnyazýsýyla...
kimi zaman gecenin sessizliðini parçalayan bir türkü uzanýr,
harcý yeni karýlmýþ umutlarýn dilinden...

her yerde insanlarýn þehvetli karanlýðý
kýllanmýþ düþlerine aðda yaptýran orospular
ve kendi vicdanýný haczedemeyen avukatlar, uzuvlarýný kaþýmaktalar!..

hegemonik yapýsýnda yeni çað aþklarý, çýrpýnarak ölüyor!..
akortu bozulmuþ hayatýn, türküsü söylenemez!..
yaþadýkça eksilen, sevdikçe çoðalan ve sana uzanan/sana uzayan hayat-
anlatýlmasý güç aþklarda, yaralarýmdan taný beni, sevgiye dayanýksýz acýlarýmdan
ve infilak eden þiirlerimden-taný beni, gittiðin yakýnlýk, asla dönemediðin uzaklýklarda
dudaklarýnda cam kýrýklýklarý ve kanayan susuþlarýným senin, baðýr beni-baðýr beni...
sen, yalnýzlýðýmýn karanlýk çýplaklýðýnda, içimde upuzun yarýklar býraktýn, çok ayýp ettin!..
kim bilir þimdi nerelerde masumiyetin gasp edilir, nerelerde anlamýný kaybedersin!..

II

her þey ama her þey!..
dalgýnlýðýnda baþlýyor
kalbimde patlayan bir cephaneliktin
inançlý sevmelerin sancýlý öyküsü

beni tanýmaz bu sýzlayan harfler, bu uðultu
bu senden uzaktalýk, bu daðýnýklýk
bu karanlýk ve her þeyden kopuk ruhum...
sen taný beni kalabalýklara dönük yüzümden
sorularým kalbinde yanýtýný, acýklý öyküm sen de anlamýný bulsun...

III

çarmýha gerilmiþ Ýsa’nýn yasýydým bir zaman, emperyalizmin acýlý sürecinde
kimse tanýmaz beni, bu paraya yenilmiþ yasalarda katledilirken insanlar
ve örtbas edilirken zorbalýklar, yasalar tanýmaz yalnýzlýklarý!..

IV

aþklarým çýrpýnarak ölüyor!..
meyve vermez daraðacý
adaletsiz susuþlara daðýldý yaralarým

senin için uzun yollar yürüdüm
uzun yaðmurlar yaðdým
uçurumlarda uçmaya kalkýþtým!..
kuþlarýn çýðlýðýnda, karakýþlarýn ýssýzlýðýnda kaldým!..

V

duygularýna kürtaj yaptýranlar hep kendi mezarlýklarýnda...
tabancamý doðrulttum, hep ýskaladýðým hileli seviþmelere, yine ýskaladým!..
kimse aramaz sevginin yokluðunu, sormaz zulümlerin hesabýný
umutsuzluðunun nedenini soruþturmaz!..
ipe sapa gelmez yalnýzlýklarda, artýk artýðý bile deðilsiniz aþklarýn

VI

say ki ayrýlýk binmiþ omuzlarýna, sen vazgeçme taþýmaktan
say ki ömrün törpülenmiþ, yurdunda ve acýlarýn kardeþ yüzünde
say ki her hangi bir yoksulluðun uçurumundasýn düþmenin-
soylu bir gülümsemeydi ölüm-ölümünde önüne geçen delikanlýlýklarda...

hayallerini çaldýrdýn
sesini
þarkýlarýný
ama çaldýrma yalnýzlýðýný!..
yalnýzlýðýný çaldýrma

’çünkü insanýn insana vereceði en deðerli þey yalnýzlýðýdýr!..’



(Birdal ERDOÐMUÞ)




Sosyal Medyada Paylaşın: