Kapýda bekleyeni, Yolunu gözleyeni varmýþ. Saçlarýný ardýna attýmý, Dünyasýný atarmýþ. Gözleri ýþýk yerine kinle dolunca, Umutsuzluðuna aðlarmýþ.
Zengin de sayýlmazdý, Arif Beyin kýzý. Okuduðu romanlarýn, Seyrettiði dizilerin,etkisiydi. Deðiþik pozda oluþlarý...
Koltukta oturunca, Binbir düþünce geçerdi kafasýndan. Oyunlarý sinsiceydi. Bu kaçýncý yaktýðý candý. Arif Beyin kýzý, Kýsacasý insandý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Özaydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.