KENTLERİN UĞULDAYAN DAMARLARINDA:

/ Siz zamanla yarýþýrken ve öderken faizli günlerin borcunu;
ben kangren sevinçlerde gecelere hep borçlu kalacaðým! /


I


Bildiðin gibi deðil
hiç hesapta yokken ne çabuk ölüyor insan
ve ne çok...

Bilmez miyim,
ölüme yazgýlý olmayan hiçbir hayat yoktur
eski bir yaþam devrederken acýyý, yeni bir yaþama..

II

Zamanýn aynasýnda üþümüþ anýlarým
ve ellerimde bir kavgadan artakalan
onarýlmaz yaralarým...

Sonra içimin sokaklarýna çekilip
seni bir intihar gibi gizliyorum beklemenin kýyýsýnda
ve bir kesik gibi býrakýlmýþ unutuluþlarda...

Neredesin
neredesin?..

Filistin’e benzerdi yüzün
her an hedefte
ölümle
korkuyla
umutla

Acýnýn kýrýntýlarýnda
þarký olup
þiir olup
yaþamak
þimdi
her þeyin bittiði
ve senin baþladýðýn yerde

III

Hayatýn baðrýnda bir anlýk kusurduk
baðýþlanmadýk
ve gömüldük lanetlenmiþ yaþamlarýn karanlýðýna!..

Solunum yetersizliði sevgilerde, hayatta kalabilme kuþkusuyduk..
biz yalnýzlýðýn çocuklarý, kentlerin uðuldayan damarlarýnda.


IV

Biz ki hüzne teþekkür etmiþ
yalnýzlýðý ensesinden öpmüþüz..

Biz þairiz...
benzersiz cinayetlerin ipuçlarýyýz
yalnýzlýk bizim tekelimizde
puþt silahlarda infilak etti yarýnlarýmýz..

/ Yalnýzýz ve ’yalnýzlýkta kararlýyýz’
öfkeli ve keskin bir býçak kadar... /

Kilitli kalmýþýz, acýlara daðýlan mutluluklarda
aþklarýmýz bize,
kýrýlganlýðýmýzý ve maðlubiyetimizi hatýrlatýr..
deliren anýlara karýþýr telaþlý özlemlerimiz
uzun boylu bir hayata kýsa kalmýþýz
yitip giden ömrümüzde...


Gecenin avuçlarýnda, gözyaþlarýmýzla yýkanmýþýz
yalnýzlýk baðýmsýzdýr ve biz baðýmsýz acýlarda
bir katil gibi arandýðýmýz yýllarda
kalemlere fýsýldadýk en baðýþlanmaz suçlarýmýzý...
biraz aðlayacaktýk oysa
ürpertmek için geceyi
ki
aðlarsa yine þair aðlar
çok incinmiþ, terk edilmiþ, savrulmuþ hayatlara.../


Biz þairiz...
kimse görmez içimizde bir yýðýn unutuluþ taþýrýz, sevgi açlýðýnýn çölünde..
biz boþluðun çocuklarýyýz
ve doldururuz kendi içimizi kendimizle

Þairiz, kaburgasýyýz yalnýzlýðýn!
yýllarýn eskitemediði þiirleredir baðlýlýk yeminimiz
insanýn doðurgan cehenneminde
büyürüz iri sözlerle, bütün yalnýzlýklara...

Çünkü þairiz kentlerin uðuldayan damarlarýnda..


(Birdal ERDOÐMUÞ)



NOT/ ’Edebiyat defteri’ platformunda, kimi insanlar þiirlerime (bir) puan vererek veya sonrasýnda engellediðim þair ve þiirle baðdaþmayan yorumlarýyla beni alaþaðý etmeye çalýþmýþ ve beni çok incitmiþtir!!
Bunlarýn ne önemi var, þair onanmayý deðil, lanetlenmeyi, aforoz edilmeyi göze alan kiþidir.

Bunlara ne gerek var arkadaþým, benim yükseklik korkum var zaten, o yüzden aþaðýdan bakýyorum dünyaya. Ki, herkes ait olduðu yerden bakar dünyaya...
Fakat buna raðmen sizi sevmediðim düþünülmesin!!! Seviyorum çünkü, ’dört ayaðýnýda sevmek zorundadýr sandalye...’

Sosyal Medyada Paylaşın: