Kafamda asýlý binlerce soru, Cevabýný duymaktan ölesiye korktuðum. Tutanacak dalým onlar benim, Ordan oraya sallandýðým soru iþaretlerim. Cevap bulursam yok olacak,kalmayacak hiçbir dayanaðým.
Yalancý rüyalara uyumaktan daha mý kolay sanki gerçekler Avunduðum düþlerimden daha mý güzel! Yaþanmýþlýklarda hapsolmak,gerçekte hapsolmaktan daha mý korkunç! Bilmiyorum. Sadece düþünüyorum.
Usulca fýsýldýrýyorum kendime. Unutuldum. Kaybettim ve kayboldum. Evet bu benim,böyleyim. Biliyorum,ama kabullenemiyorum.
En iyisi susmak ve yine düþünmek. Hazýr olduðumda itiraf etmek. Nefesimin sakince çekildiðini, Kalp ritmimin düzenli attýðýný hissedince. Yani; zamaný gelince.
Hatice EFE Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice.Efe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.