“Bence” dedi sakallý adam, “Bulut bir pamuk helvadýr…” Ovuþturdu sakalýný, Gülümsedi ve ekledi, “Ben hep torunuma, Ondan yediririm…”
“Hayýr” dedi çocuk, “Ben bulut yemem… Buluta bakýlýr, Hayaller kurulur, Üzerine çýkýlýr, Babamýn göbeðinden daha rahattýr” Sustu çocuk, Baktý buluta… Yahu, Öyle de bir þekillenmiþ ki Ýhtiyarý doðrularcasýna… Sonra düþündü çocuk, “Ya ihtiyar haklýysa”
“Haklýdýr” dedi adam, “Yenir bulutlar, Ama çið olmayacak… Tutacaksýn güneþe, Bir evireceksin, Bir çevireceksin, O zaman tamam…” Baktý bir süre, Buluta, Bir de güneþe Çok geçmeden ekledi, Aðzý sulanarak… “Yahu acep,güneþ de yenir mi?