Son zamanlarda kollarýmý koyacak yer bulamýyorum,
Nerede olsalar uygun düþmüyor, rahatlayamýyorum,
Bileklerim zayýf, ellerimi taþýmakta yetersiz kalýyorlar,
Koltuklarýn kenarýnda onlara birer destek arýyorum…
Son zamanlarda hayata bakýþým þaþkýn, neredeyim?
Gözden geçirdiðimde tanýyamýyorum, bu ben miyim?
Serseri kurþun gibiyim, nereye denk gelsem kötü olacak,
Bu dengesizlik varlýðýmýn devamýnda son perde olacak…
Ellerimi yumruk yapmak istiyorum, onlar pelteleþiyorlar,
Bence vücudumun uzantýsý olarak ruhuma ayna oluyorlar,
Ruhum da pelteleþmiþ olmalý, kendisine bir yer aramakta,
Býrakacak olursam daðýlacak, iskelet onu taþýyamamakta…
Kollarým çekilip gidiyor, arkasýndan koþacak biri de yok,
Uzuvlarým darmadaðýnýk, onlarý toparlayacak akýl yok,
Hepsini kendi haline býrakacak olsam fayda etmeyecek,
Bu terazi bu aðýrlýðý daha fazla taþýmaya yetmeyecek…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.