ölüm

“tanrý bulanýk görmemi istiyorsa ben de bulanýk görürüm”


…



ben gözlerimi sürgüledim
güneþin kýrýlan prizmasýnda
gök kesti ipini uçurtmalardan
sustum
konuþmadým hiç
nasýl olsa kümelendi kýrlangýçlarým




eþdeðere yansýyan
bir oda dolusu kahkahaydý eþyalar
kapý gýcýrtýsýnda zaman
hiç kimse aralamadý yalnýzlýklarý
birazdan gölgem düþecek




dedim ki
kül olana kadar yanarým
ateþ elbette sönecek bir yaðmur sonrasý
soyundukça acýlardan
uyurum kollarýnda




Aysu





Sosyal Medyada Paylaşın: