S E B E P S İ Z

Uç uca eklersin bazen.
Bilirsin alakasýzdýr görülenler,
Yine de sen uç uca eklersin..
Bütün zannedersin
Kimse bilmez zannedersin
Eklersin birbirine.

. . .

Tebessümün sesizce uzar, hissettirmez.
Sen arkana döndün sanýrsýn
Ben yüzünü görürüm
Gülüþün akar
Acým olur damla damla
Acý akar.

Bildiðim bir sevgili var
Kelimelerle anlamlý
Kelimelerle gaddar
Kelimelerle meraklý.
Þiirlerde yaþayan sevgili
Kirpikleri oktan, yay kaþlý sevgili
Ok yaydan çýkar izinsiz
Ellerime saplanýr
Sen bilemezsin.


Gözlerim hep neden kapalý biliyor musun ?
Açtýðýmda hep bir þeyler uçuþuyor çünkü
Zerreler var tarifsiz
Gözümü açýþýmda parçalar görüyorum ben
Bazen cesaret ediyorum ama yakalayamýyorum
Yetiþmiyor kollarým.

Bazen cesaret ediyorum ama olmuyor
Yetmiyor kelimeler, söyleyemiyorum
Sana düþündüklerimin yanýnda kelimeler
Çok kýsa geliyor.

Bazen cesaret ediyorum ama silemiyorum
Ýsminin harfleri asýlý
O kadar uzun ki ismin
Zamaným bitiyor, silemiyorum
Hep yarým kalýyor.

Bazen cesaret ediyorum ama yapamýyorum
Sana bir þarký söylemek istiyorum
Duy istiyorum sende, sende söyle istiyorum
Ama olmuyor.
Cesaret ediyorum
Bakýyorum bir baþkasý söylüyor þarkýmý
Dinliyorum.
Bu benim sesim
Hangi zaman aldý, hangi zaman çaldý sesimi
Ne zaman kaçýrdý benim nefesimi
Hatýrlayamýyorum.

Bazen cesaret ediyorum ama gidemiyorum.
Olduðum yerde kalýyorum.
Bir kitap okuyorum.
Sonunu bilmeden uyuyakalýyorum...

. . .

Uç uca eklersin.
Oldu zannedersin.
Kimse bilmez zannedersin
Oldu bittiye getirirsin hep
Anlaþýlmasýn yamalarýn; sebep budur.
Halbuki sen bilmezsin

Uzakta O...
Göremez ki.
Sosyal Medyada Paylaşın: