Ş U - Ü M R A N ’ I

Yeþil gözlüm bakar oldu,
Nasýl sevmem þu Ümran’ý.
Aþký beni yakar oldu,
Nasýl sevmem ben Ümran’ý.

Küçücüktü boyu atmýþ,
Gerdanýn güle donatmýþ,
Yaradan güzel yaratmýþ,
Nasýl sevmem þu Ümran’ý.

Daha on dördünde yaþý,
Ak gerdaný güzel döþü,
Güzellik de yok bir eþi,
Nasýl sevmem ben Ümran’ý.

Salýnýr karþýmda durar,
Tebessümle boyun burar,
Ateþi bedenim sarar,
Nasýl sevmem þu Ümran’ý.

Kaþý ile beli ince,
Gerdanýnda gülü gonca,
Hasta oldum görmeyince,
Nasýl sevmem ben Ümran’ý.

Salih der ki; fazla yandým,
Yeþil gözlerine kandým,
Ümran kýza sevdalandým,
Nasýl sevmem þu Ümran’ý.

“16.06.1986”

* * Ozan * Seveni * *
Âþýk Salih ARMAÐAN
* * Þair * Yazar * *
Sosyal Medyada Paylaşın: